معنی مسری و همه گیر

اپیدمی

اپیدمی

اپیدمی، واگیردار، سرایت کننده

مسری. [م ُ](ع ص) سرایت کننده.(ناظم الاطباء). که سرایت کند. که تعدی کند. واگیردار. بودار.مُعدی.(مسری ظاهراً غلط است و ساری و ساریه صحیح است).(یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به اسراء شود.
- مسری بودن، واگیر داشتن. بو داشتن. معدی بودن. و رجوع به مسری شود.

مسری. [م َ را](ع مص) به شب رفتن.(از منتهی الارب)(از اقرب الموارد). سرایه. سریان. و رجوع به سرایه و سریان شود. ||(اِ) راه. ج، مَساری.(یادداشت مرحوم دهخدا).

(صفت) مرضی که اکثر افراد یک منطقه (یک شهر یا یک مملت و یا قسمتی از یک مملکت ویا قریه) را دریک زمان مبتلا کند همه گیری غالبا در اثر اشاعه امراض خطرناک مانند وبا حصبه تیفوس و طاعون اتفاق می افتد و مرگ و میر بسیار را موجب میشود.

سرایت کننده

وباء

صریح، قابل للاتصال، معدی، وباء

مرضی که در یک زمان بسیاری از مردم یک شهر را مبتلا سازد،

سرایت‌کننده،
(پزشکی) مرضی که از یکی به دیگری سرایت کند،

(مُ) [ع.] (اِفا.) سرایت کننده.

مَسری، محل سُری یعنی محل سیر در شب یا زمان سیر در شب،

مُسِری، سیر کننده در شب، در عرف عامّه فارسی به معنای سارِی یعنی سرایت کننده مصطلح است،

اپیدمی، سرایت‌کننده، واگیر، واگیردار، مسریه،
(متضاد) نامسری

596